Het begin is er...

Vertrek met de eerste trein in de vroege morgen vanuit een nog wat troebelig Enschede. Terwijl we op weg naar Schiphol onszelf vulden met een lekker vers ontbijtje, vulde de trein zich ook met steeds meer nieuwe passagiers, totdat op Schiphol de bijna volle trein weer geleegd werd. We waren mooi op tijd. De rugzakken in de hoezen, inchecken, nog een kopje koffie, wat snuffelen in een enkele tax free winkel (Gerrie, je wish is uitgekomen) en naar de gate, en te gast bij de KLM voor de vlucht naar Moskou.
De vlucht verliep prima en2 uur 50 min later zagen we de landingsbaan van Moskou onder ons wegschieten. Graadje of 5 en een vliegveld die de indruk geeft moeite te doen om andere wereldstedelijke vliegvelden bij te houden. Redelijk klein in onze beleving, één ‘straatje’ met tax free winkels en ogenschijnlijk erge jonge medewerkers. Een ‘meisje’ van nog geen 20 ving alle passagiers op die doorvlogen naar Delhi. Al die passagiers waren wij en een wat geflipte Oostenrijker die vertelde dat hij in India een zaak heeft gehad voor piercings en tatoes. En dat hadden we niet hoeven te raden.
Na een pauze van zo’n 1.5 uur konden we vertrekken met een 737 van Aeroflot. Alle vooroordelen over een Russische luchtvaartmaatschappij verdwenen tijdens de vlucht. Uiterst vriendelijk en behulpzaam personeel, prima eten en drinken, veilig gevoel, dus goed bevallen. 00.15 uur in Delhi.
Op het vliegveld van Delhi zou Sushil herkenbaar zijn met een bordje Reinier Marianne. Veel bordjes gezien, maar deze niet. We hadden een snelle vlucht gehad, dus hij misschien nog onderweg. En na wat wachten en geduld bleek dat inderdaad zo te zijn. Gelukkig hadden we z’n telefoonnummer, waardoor we elkaar snel konden vinden. Sushil is de chauffeur in dienst van de familie bij wie we de eerste dagen konden verblijven.
De nachtelijke rit door Delhi naar Noirda aan de andere kant van de ……. Rivier was een bijzondere ervaring. Het verkeer lijkt volkomen chaotisch, maar alles verloopt prima. Er geldt de wet van de luidste claxon en veelvuldig gebruik van lichtsignalen. Ben je niet op de hoogte van de verkeersgebruiken dan zou verkeersdeelname een zelfmoordpoging kunnen betekenen. Een paar andere gebruiken dan in Nederland: geen of verkeerde verlichting, geen of ingeklapte buitenspiegels, plotseling opduikende verkeersdrempels, koeien op de weg, en gebruik van de rijstrook voor tegenliggers als het te vol wordt. En dat allemaal op volgepropte wegen, waar alles door elkaar heen rijdt.
We waren te gast bij fam Viswanathan, ws Visser in het Nederlands, een zus van een Indiase vriendin van Marianne. Geweldige gastvrijheid. Vrijwel ongelimiteerd gebruik van hun chauffeur, een prachtige kamer met douche en toilet, eten wanneer we maar willen en een on-Nederlandse behulpzaamheid. Eerst wat bijgeslapen en toen wat noodzakelijke dingen regelen. Naar de geldautomaat, naar een bevriende reisagent, naar de Nepalese ambassade, weer naar de reisagent, naar noem het maar op; we werden er keurig heengereden door Sushil en weer thuisgebracht, waar ons direct werd gevraagd wat we wilden eten of drinken. Dat regelen kostte ons 1.5 dag. Het verkeer kost de meeste tijd, op de volle wegen stonden we lange tijd in de file. De reisagent zocht alles wat we wilden weten uit. De trein ‘pak’ je hier niet even. Op 18-11 was de eerste mogelijkheid van Delhi naar Gaya op 23-11 en er waren nog net 2 plaatsen 1e kl beschikbaar. Direct e-ticket aangemaakt. Alle info gekregen om van Bodhgaya via Patna naar de Nepalese grens te reizen. Het visum voor Nepal was snel geregeld. En de prijs is veel gunstiger dan in Nederland; € 20 pp. Voor Bhutan lag dat nogal anders. Wat we in Nederland hadden gehoord, maar niet zo geloofden, bleek wel te kloppen. Per persoon moet je $ 200 per dag betalen, daar overheen komt nog wat belasting, hetgeen in ons geval op bijna $ 2400 totaal uitkwam en daarbij kwam nog de vlucht van $ 140 + rs 1200 pp van Katmandu naar Paro. De reden van deze maatregel was zoals ons werd verteld een selectie van toeristen. Men wilde niet zoals Nepal commercieel worden(is dit niet commercieel vragen we ons af) en bezocht worden door drugstoeristen, men wilde het land puur houden. Tegenover dat bedrag stond dan wel een vrijwel verzorgd verblijf, inclusief hotel met eten, taxi met gids, vrije entree voor bezienswaardigheden, enz. We besloten dit wel te gaan doen; we waren nu toch in de buurt. Nee dit zien we als een unieke gelegenheid dit bijzondere land te bezoeken. Hoe tegenstrijdig voor een Boeddistisch land dit ook is, dat het in het leven niet om materie gaat. We zijn benieuwd.